We staan vroeg op en gaan even naar een winkel om vervolgens nog eens te tanken. Diesel is in Denemarken goedkoper dan in Noorwegen.
We rijden terug naar Hirtshals om een tas koffie te drinken alvorens aan te schuiven. We vinden een café / restaurant, helaas nog dicht, er brand wel al licht. Ik probeer even aan de deur en we horen in de verte iemand roepen. Het blijkt de eigenares te zijn die net van de winkel terug kwam. We worden binnen gelaten en drinken en tas koffie en eten spek met eitjes. Het is maar om iets in de maag te hebben tijdens de overtocht.
Tijd om in te checken. Met ticket, paspoort en corona certificaat in de hand moeten we even aanschuiven en dan is het aan ons. Scan, scan, scan, type, type en we krijgen 2 papiertjes die we achter het raam moeten zetten, ééntje met een K (Kristiantsand) en ééntje dat bewijst dat we Corona Safe zijn.
Yes, we’re going to Ibiza. Oeps nee, we’re going to Norway, zelfs beter.
Over de overtocht valt weinig te zeggen. Saai, Saai, Saai. Er staat een stevige wind, dus even op dek staan en dan 10min om het haar goed te leggen. Vermits onze planning iets of wat door elkaar is gegooid bespreken even samen hoe we die 3 dagen kunnen inhalen.
Aankomen in Kristiansand. Boot af en richting hokjes voor een sneltest corona. Met visioenen van stokjes in de hersenen rijden we die richting uit, maar worden prompt verwezen naar de douane. Wij moeten dat niet doen want wij hebben de Corona Safe kaart. Even langs de douane die onze pas vraagt en vraagt wat we komen doen in Noorwegen. Eigenlijk domme vraag als je in zo’n defender aankomt. We worden doorverwezen naar het grote sop dat Noorwegen eigenlijk is.
Het is ons dan toch eindelijk gelukt.
We rijden westwaarts richting onze eerste geplande wandeling. Stoppen eerst even bij een supermarkt om ons te voorzien van wat eten voor de volgende dagen, maken daar kennis met een jong Belgisch koppel dat gisteren is aangekomen en ook gaan rond toeren in Noorwegen, misschien komen we die terug tegen.
Dan op zoek naar onze eerste slaapplaats in Noorwegen. Dat was echt niet simpel. Alles volzet.
We proberen onze laatste, wat achteraf onze beste zet was.
Rijden een camping op, vragen aan de receptie of er nog plaats is en krijgen en bedenkelijk gezicht.
We denken beiden; “dorie”. De eigenaar komt eens kijken naar Def en duidelijk onder de indruk weet hij ons te zeggen dat hij daarvoor nog wel een plaatsje heeft en begeleidt ons naar zijn strand waar Hans zijn Def keurig in Low Gear over het mulle zand rijdt tot een plaatsje op het strand op nog geen 10m van het water.
Het is 19h30 en een lekkere 26°.
Morgen gaan we naar Kaap Lindesness. Daar zou een vuurtoren staan die de moeite van bekijken waard is. Er is ook een wandeling van 2h30.
Tot morgen.