Na het ontbijt nemen we afscheid van Erwin en Helga en danken hen uitvoerig voor de interventie. VAB eat your hart out.
We trekken terug het stad in. Eigenlijk boeit ze ons niets. Waarschijnlijk omdat we nu al in Noorwegen hadden moeten zitten. Notting Hill is een rustig deel van de stad met mooie, lees dure huizen. Lunchen en, vermits het nog te vroeg is keren we via een omweg terug naar de stadskern. Via een enorm groot park. Het is een lekkere 27°. Het park ligt vol met moois.
Nog tijd over, dus richting de waterkant. Er staat een kermis. Vol met kraampjes met zoets. Massa’s volk. Er varen tientallen toeristen boten rond, waaronder zelfs een radarboot. Ik denk even terug aan de reis de ik, samen met Lily, heb gemaakt naar New Orleans. Vermits we eigenlijk nu in het rustige Noorwegen zouden gezeten moeten hebben vluchten we weg. Komen per toeval een Grieks restaurant tegen, dus boeken we voor vanavond. Het is op 3km van ons hotel maar desondanks we al 16km op de teller hebben staan en m’n pootje dat niet leuk vind gaan we toch even ons verfrissen in ons hotel. Dus even naar het hotel, nu weer via een andere weg. We beginnen wel af en toe iets tegen te komen waar we al geweest zijn en merken beide op dat er hier heel veel daklozen, bedelaar en stom dronken mensen zijn. Soms zelfs een combinatie van 2 of meerdere van voorgaande. Even opfrissen en pootje omhoog leggen. We moeten tenslotte nog 2 x 3.2km doen. Nu maar hopen dat het de moeite waard is.
Dus wijle weg, via via, en eens aangekomen mogen we kiezen, binnen of buiten. We gaan uiteraard voor de 2de keuze, het is tenslotte nog 26° met een mooie blauwe hemel. Wat eten we vandaag? Ik vraag de vriendelijk ober voor een mezze en hij zegt: “kies maar uit”. We gaan voor het gebruikelijke Tzatziki, Tarama, olijfjes, Octopus, meatballs, Keftedes, … . De ober kwam ons te vertellen dat we beter dat eerst opeten en evt achteraf nog iets kunnen bijbestellen. Dat bleek achteraf een wijze raad. Alles wordt lekker doorgespoeld met Mythos. We sluiten af met een Metaxa (of 2, ik weet het niet meer).
Nvdr: ik ben al in vele Griekse restaurants geweest, maar deze staat zeker in de top 3, Hans vond dat ook, maar dit is z’n eerste. (Deze laatste paragraaf was even om m’n ouders te laten watertanden)
Terug naar het hotel via de kortste weg. Op de klok staat 21h30, Hans vind het nodig om de eventuele kosten voor de herstellings werken aan den def te verdienen door in de straten van Hamburg te roepen “Oud ijzer, koper, lood en zink, afgedankt schoonmoeders”. Ik neem even afstand, want dat komt niet goed. Eens in het hotel laden we in, want morgen is het zover. Met de Kardan in de hand kom je door het ganse land. Dat hopen we toch.
CU all morgen en fingers crossed.