Rustig uitgeslapen. We maken er een rustige dag van omdat we gisteren iets te lang hebben gewandeld. Dus kon ik wat tijd maken om m’n dagboek wat aan te vullen. Na het ochtend ritueel van tent afbreken en alles terug op z’n plaats te steken trekken we even naar de winkel om de laatste hand te leggen aan de bbq van eventueel vandaag of morgen.
We rijden door prachtig landschap, het ene meer na het andere. Na iedere bocht die we nemen denken we beiden; “Amaai”.
We zijn al snel in de buurt van de wandeling W42 en beslissen om ze vandaag al te doen in plaats van morgen. Het is tenslotte nog maar 12h30. Even lunchke maken en we beginnen aan de wandeling ”Vandavatnet-Steinkjerringa-Synesvarde”. Ik zet mijn natte schoenen van gisteren even op het dak zodat ze kunnen drogen.Volgens het boekje 3h15 en 210m hoogte verschil. Er staat een stevige wind, maar wij geven tegen gas. Vele laddertjes over prikkeldraad brengen ons van naald bossen naar vlaktes naar heuvelachtig gebied. Na 2/3 van de wandeling beslissen we om onze lunch op te eten. Gvd, weer brood met kaas en hesp. (Oeps, heb het zelf klaargemaakt).
Hans is al heel de wandeling aan het improviseren en er komen liedjes uit z’n mond die ik liever niet in m’n dagjes boek zet.
Er is er wel ééntje, uit de oude doos, die ik graag met jullie deel. Hans is heel lang bij de scouts geweest en dit bracht herinneringen bij hem op.
Het liedje van de kikker,
Op den oever van de Schelde zat nen kikker in het riet op den schoot van zijne moeder en die had zoveel verdriet.
Ziede daar zo zei die moeder, ziede daar dien ooievaar? ’t Is den moordenaar van a vader hij vrad hem om met huid en haar. Godverdoemme, zei dien kleine! Heeft dien smeerlap da gedaan?
Als ik groot en sterk zal wezen, zal ik op zn bakkes sloan.
Vele jaren zijn verstrekken en dien kikker leeft ni meer, maar de moordenaar van zn vader, dien zn bakkes doe nog zeer.
We wandelen onder luid gezang van Hans verder en moeten een kudde koeien trotseren. OK, moet gezegd zijn, ze lagen allemaal op de grond kauwgom te eten.
Richting Stavanger zoeken we de slaapplaats voor vanavond. Onderweg, na 10km, rijdt Hans plots een parkingplaats op met de vraag om m’n schoenen van het dak te halen. Oeps. Een gemeenschappelijke vriend van ons organiseerde vroeger trips in Noorwegen en heeft ons enkele mooie plaatsjes doorgegeven, waar je rustig vrij kan kamperen. En het ligt, toevallig, op onze route. We proberen op die plaats te geraken, maar deze is afgeblokt door enkele grote rotsblokken. Met andere woorden, er is door anderen misbruik van gemaakt en wij zijn weer eens de dupe. Via datzelfde kleine weggetje, noem het def weggetje, bereiken we het einde, maw doodlopende weg. Eigenlijk niet het einde, of toch wel, al naar gelang je het bekijkt.
Een kleine 5m hoogte verschil en 30m verder is een strand. Vrij makkelijk bereikbaar. Dus de def wordt half leeg geladen en we bouwen een heus kamp. Foto’s volgen.
De bbq wordt vakkundig aangestoken door Hans en de vleesjes en vis gebakken door mij. We lachen en we brullen en zijn zo blij. Wij zijn dan ook de enige die een geluid maken. Buiten die enkele wagens die voorbijkomen op de grote weg, 60m hier vandaan. (ééntje per uur).
Na het eten wordt de bbq plots een vuurkorf en om 23h30 vallen onze oogjes dicht en dus kruipen we op onze veldbedjes. Snaveltjes toe (eindelijk dat van Hans ook) en oogjes dicht.
Temperatuur rond 25° en aantal stappen 18328. Wandeling W42 : Sore Tinden. Beginpunt, Vesthasselmonument.