Verslag woensdag, donderdag en vrijdag.

Woensdag 21 Juli 2021.

Den toren, of toch niet?

We begeven ons naar Lindesness. Daar staat de meest Zuidelijk vuurtoren van Noorwegen. Vanuit onze slaapplaats rijden we via kleine wegen tot op de parking van den toren n ook de start van Wandeling 52 van het wandel boekje dat we bij hebben. Onze eerste echte wandeling in Noorwegen.
Aangekomen op de parking merken we dat we elk 10 eurootjes moeten ophoesten om tot aan de toren te wandelen. Ik schat zo’n slordige 100m. Dus trekken we wel een foto vanop afstand.
We beginnen de wandeling met volle moed. M’n voet doet niet al te lastig.
We komen meteen in ruig terrein. Een gebied bezaait met grote, middelgrote en klein stenen. De wandeling deed me denken aan een ontbijt bestellen in Americe. Erop, eronder, erover, erlangs,… . Het is veel uitkijken waar de volgende voet moet gezet worden. Na een 70 min komen we aan een punt waar we de lus kunnen rond maken, of nog een lusje aan knopen. M’n voetje doet terug een beetje. Dus de tweede optie wordt gekozen. Erop, eronder, erover, mooie zichten op het landschap en op de, toch wel, mooie heldere zee. Einde 2^de lus en dus richting def. Dat dachten we dus. Ik zie kans om, door mijn nodige voeten spel vast te komen zitten in een moeras, schoen uit door er stevig aan te trekken, dus met andere woorden uitgraven die handel. Helaas door het eerste maneuver ben ik blijkbaar verkeerd op m’n rechter voet terug gekomen met alle gevolgen van dien.
Geen gezever, doorgaan. Bij aankomst aan de auto dacht ik wel; “dat was plezant” (sarcasme is toch iets leuk). Dus ij verder naar het noorden om een slaapplaats te zoeken om morgen wandeling 42 uit grote wandel boek te doen. De ene camping na de andere zaten weer eens vol, dus verder rijden. Ik had op de kaart gezien dat er op onze weg een camping was met blok hutjes, maar wij hebben onze eigen blok hut bij. We reden er voorbij en ik zag dat er vrije plaats was aan de kant van de nabij gelegen rivier. Net achter de camping was er een brug over de rivier en hadden we een goed zicht op de camping. En ja, plaats zat. Dus omdraaien en aan de receptie krijgen we te horen dat er inderdaad nog plaats was en dat we er maar eentje moesten uitkiezen. Zo gezegd,  zo gedaan en we settelen ons aan de kant van de rivier. Morgen rijden we verder naar W42. Om dan onze weg richting Stavanger verder te zetten. We doen ook onze eerste was, mede omdat er een wasmachine op de camping is.

Met rustige groeten vanuit een ongelooflijk mooi, rustig, fantastisch land. Temperatuur vandaag 26°

Even een nota. We hebben in de tijd dat we samen op reis zijn al meer gelachen dan in de laatste jaren. Hans is een ideale reisgenoot, maar heb ook de indruk dat het gevoel wederzijds is. Hans staat in voor het rijden en ik blijkbaar voor de kook.

Oogjes vallen dicht, dus tot morgen.

Nog even een tweede noot: Ik heb een stappenteller bij, die staat nu op 17328 en ik moet nog naar toilet.

 

 

Donderdag, 22 Juli 2021.

Noordwaarts.

Rustig uitgeslapen. We maken er een rustige dag van omdat we gisteren iets te lang hadden gewandeld. Dus kon ik wat tijd maken om m’n dagboek wat aan te vullen. Na het ochtend ritueel van tent afbreken en alles terug op z’n plaats te steken trekken we even naar de winkel om de laatste hand te leggen aan de bbq van eventueel vandaag of morgen.
We rijden door prachtig landschap, het ene meer na het andere. Na iedere bocht die we nemen denken we beiden; “Amaai”.
We zijn al snel in de buurt van de wandeling W42 en beslissen om ze vandaag al te doen inplaats van morgen. Het is tenslotte nog maar 12h30. Even lunchke maken en we beginnen aan de wandeling ”Vandavatnet-Steinkjerringa-Synesvarde”.  Ik zet mijn natte schoenen van gisteren even op het dak zodat ze kunnen drogen.Volgens het boekje 3h15 en 210m hoogte verschil. Er staat een stevige wind, maar wij geven tegen gas. Vele laddertjes over prikkeldraad brengen ons van naald bossen naar vlaktes naar heuvelachtig gebied. Na 2/3 van de wandeling beslissen we om onze lunch op te eten. Gvd, weer brood met kaas en hesp. (Oeps, heb het zelf klaargemaakt.
Hans is al heel de wandeling aan het improviseren en er komen liedjes uit z’n mond die ik liever niet in m’n dagjes boek zet.

Er is er wel ééntje, uit de oude doos, die ik graag met jullie deel. Hans is heel lang bij de scouts geweest en dit bracht herinneringen bij hem op.

 

Het liedje van de kikker,

Op den oever van de Schelde zat nen kikker in het riet op den schoot van zijne moeder en die had zoveel verdriet.

Ziede daar zo zei die moeder, ziede daar dien ooievaar?  ’t Is den moordenaar van a vader hij vrad hem om met huid en haar. Godverdoemme, zei dien kleine! Heeft dien smeerlap da gedaan?

Als ik groot en sterk zal wezen, zal ik op zn bakkes sloan.

Vele jaren zijn verstrekken en dien kikker leeft ni meer, maar de moordenaar van zn vader, dien zn bakkes doe nog zeer.

 

We wandelen onder luid gezang van Hans verder en moeten een kudde koeien trotseren. OK, moet gezegd zijn, ze lagen allemaal op de grond kauwgom te eten.
Richting Stavanger zoeken we de slaapplaats voor vanavond. Onderweg rijdt Hans plots een parkingplaats op met de vraag om m’n schoenen van het dak te halen. Oeps. Een gemeenschappelijke vriend van ons organiseerde vroeger trips in Noorwegen en heeft ons enkele mooie plaatsjes doorgegeven, waar je rustig vrij kan kamperen. En het ligt, toevallig, op onze route. We proberen op die plaats te geraken, maar deze is afgeblokt door enkele grote rotsblokken. Met andere woorden, er is door anderen misbruik van gemaakt en wij zijn weer eens de dupe. Via datzelfde kleine weggetje, noem het def weggetje bereiken we het einde. Eigenlijk niet het einde, of toch wel, al naar gelang je het bekijkt.
Een kleine 7m hoogte verschil en 30m verder is een strand. Vrij makkelijk bereikbaar. Dus de def wordt half leeg geladen en we bouwen een heus kamp. Foto’s volgen.
De bbq wordt vakkundig aangestoken door Hans en de vleesjes en vis gebakken door mij. We lachen en we brullen en zijn zo blij. Wij zijn dan ook de enige die een geluid maken. Buiten die enkele wagens die voorbijkomen. (ééntje per uur).
Na het eten wordt de bbq plots een vuurkorf en om 23h30 vallen onze oogjes dicht en dus kruipen we op onze veldbedjes. Snaveltjes toe (eindelijk dat van Hans ook) en oogjes dicht.

Temperatuur rond 25° en aantal stappen 18328.

 

 

Vrijdag, 23 Juli 2021

Richting Preekstoel

Vandaag trekken we richting preekstoel. Niet in de kerk, maar wel in de buurt van Stavanger. Eerst onze slaapplaats terug in orde brengen en de helft van def terug inladen. Dan een korte trip naar de kampeerplaats van de preekstoel. We hopen dat er nog plaats is. En ja hoor, kies maar een plaatsje uit. We hebben geboekt voor 2 nachten en vertrekken van hieruit naar de start van de wandeling. Dat is zo’n 4km enkel, plus de 4km enkel naar de preekstoel, dat maakt een leuke 16km wandeling. Vandaar dus de 2 overnachtingen. Weer is de zon van de partij en de temperatuur is rond de 28°. Ze voorspellen voor morgen ook weer volle zon en warme temperaturen, dus smeren is de boodschap. We bekijken vandaag ook de planning voor de rest van de reis.
Vanavond gaan we weer een bbqke doen met lamskotelet, veel groentjes en wat overschotjes van de voorbije dagen. Hans heeft vorige nacht niet denderend geslapen, dus gaat hij in z’n daktent wat  bijslapen, ik op veldbed naast def. Ik ben nu ook alles foto’s op drop-box aan het zetten zodat we ze zeker niet kwijt zijn. Kwa stappen is het niets in vergelijking met de voorgaande dagen, doch zit ik nu al aan een 5000-tal.  Het zal morgen anders zijn.